Hoe kies je de beste kaart voor jouw camera? Een kwestie van de duurste kopen die je kunt krijgen (of betalen), of spelen meer factoren een rol?
Allereerst hoeft de grootste of snelste kaart niet de beste optie te zijn. Oude camera’s met een sleuf voor SD-kaarten (zoals de populaire Nikon D50 en D70) kunnen niet altijd overweg met de nieuwere variant SDHC. Voor SDXC geldt a fortiori eenzelfde verhaal. Ook een hogere snelheid (die bij SDHC/XC-kaarten wordt aangeduid door de snelheidsklasse) is niet altijd jouw geld waard. Op papier is een kaart met klasse 6 of 10 anderhalf respectievelijk tweeënhalf keer zo snel als een kaart met klasse 4… maar het prijsverschil is vaak navenant. Je profiteert alleen van die snelheid als je vaak serieopnamen schiet, in raw-formaat fotografeert of HD-video opneemt.
De meeste kaarten zijn tegenwoordig voorzien van een goede garantie, vaak zelfs levenslang. Gezien de lage prijzen van nu een reden temeer om geen merkloze kaarten of weekaanbiedingen met een fantasienaam te kopen. Garantie dat er niets kan misgaan, heb je nooit. Verwissel een defecte of haperende kaart meteen; later kun je nog proberen om met speciale software de 
opnamen te redden.
Dit is meteen een goede reden om – letterlijk en figuurlijk – niet alles op één kaart te zetten. Als je op vakantie gaat, kun je beter vier kaarten van 4 GB elk bij je steken dan eentje van 16. Als één kaart het begeeft, ben je niet alles kwijt. Camera’s met een dubbele kaartsleuf zijn helemaal prachtig. Daarmee kun je alle opnamen back-uppen, of de raw-bestanden op de ene kaart opslaan en de jpeg-versies op de andere.
Lees ook:Tip van de week: UHS-I of UHS-II
Lees ook:Fotografisch geheugenverlies
Lees ook:Tip van de week: geheugen opfrissen
Lees ook:Tip van de week: nooit zonder stroom
Lees ook:Tip van de week: trakteer jezelf op een kaartje