Behalve politieagenten zijn er nog meer mensen die schijnen te menen dat voor hen een uitgebreidere variant van het portretrecht geldt dan voor gewone stervelingen. We doelen hierbij op de dames en heren studenten, 
en meer specifiek op studenten die lid zijn van een studentenvereniging. En nóg specifieker: op zulke studenten die bezig zijn met een ontgroening. Want bij een dergelijk verheffend ritueel zijn pottenkijkers veelal niet gewenst.
Allemaal goed en wel, maar dan moet je het bijbehorende pakket aan vernederingen – die zo heilzaam zouden zijn voor de persoonlijke ontwikkeling én de groepsgeest – uitvoeren achter de gesloten deuren van je sociëteit. En dus niet ergens in de openbare ruimte. Want dan loop je het risico dat het profanum vulgus zich aan jouw heilige initiatieriten vergaapt, en ze met een beetje pech ook nog fotografeert of filmt. Zodat je lelijk in je streepjeshemd kunt komen te staan. Want het plebs begrijpt er natuurlijk geen – nou ja… – bal van. Voor zover er, denk ik persoonlijk, überhaupt iets te begrijpen valt.
De Amsterdamse stadsfotograaf Thomas Schlijper kreeg het onlangs aan de stok met zo’n stel blagen, die kennelijk in de overtuiging verkeerden dat bij het corpslidmaatschap een verbod om gefotografeerd te worden was inbegrepen. Bij het Leidse Minerva werd cameraman Stefan Tetelepta enige tijd terug belaagd door een horde boze studentes toen hij een nogal ranzige en hardhandige ontgroening op klaarlichte dag en op straat filmde. Pech voor hen, want het filmpje werd meer dan honderdduizend keer bekeken en haalde zelfs de televisie, waar de beledigde kwelgeesten korte tijd furore maakten als een soort studentikoze New Kids-variant. Het bestuur van Minerva was, linksom of rechtsom, not amused en heeft de sadistes in aanbouw geschorst. Proficiat!
Niet elke corpsbal is gelukkig een kampbeul. En bovendien ben je zelf niet veel beter als je met je foto- of videocamera puur voor de leut losgaat op die arme sjaars. Bijgaande foto’s van een ontgroening-light heb ik een paar jaar terug met medeweten en instemming van het betreffende damesdispuut gemaakt. De dames in kwestie waren zeker niet stomdronken, hooguit een ietsepietsie tipsy. En de geestelijke en fysieke beproevingen die de aspirant-leden werden opgelegd, waren mild en ook voor de ‘slachtoffers’ leuk. Een en ander viel bovendien samen met een groot straattheaterfestival, dus enige bekijks viel te verwachten. Al moet ik hier eerlijkheidshalve aan toevoegen dat de dames de foto’s die ik hun – vanzelfsprekend – beloofd heb, tot op de dag van vandaag niet hebben geclaimd 
Lees ook:‘Selfitis’ neemt epidemische proporties aan
Lees ook:Werk van nieuw fototalent in Groningen
Lees ook:Op visite bij Vivian Maier
Lees ook:Foam Magazine ‘fotografiemagazine van het jaar’
Lees ook:Spiegelreflex of systeemcamera? III