Auteurs- en portretrecht
Elke foto die je op eigen initiatief maakt, is en blijft in beginsel jouw eigendom. Alleen jij beslist of, en zo ja waar, die foto gepubliceerd mag worden. Het copyright – of, met een ouderwetser woord, auteursrecht – berust 
dus bij jou. Ook als je foto’s op je eigen website zet (wat eveneens een vorm van publiceren is), mag niemand die er zonder jouw toestemming af plukken en elders neerpoten. Ongeacht of jouw foto’s nu wel of niet met een copyrightsymbool of watermerkje beveiligd zijn.
Dat wil niet zeggen dat je met de door jou gemaakte foto’s zomaar alles mag doen wat je goeddunkt. Met name met foto’s waar (herkenbare) mensen op staan, blijft het oppassen. Naast auteursrecht bestaat er namelijk ook nog zoiets als portretrecht, dat de afgebeelde persoon bepaalde rechten geeft. Als er financiële belangen meespelen of er ligt ‘reputatieschade’ op de loer, heb je voor publicatie uitdrukkelijk toestemming nodig van de geportretteerde. →
In het filmtijdperk lag dat heel anders. Toen kostte iedere druk op de knop geld, aan rolletjes, ontwikkelen en afdrukken. Ook voor mislukkingen betaalde je vaak de volle mep. In de serieopnamestand op de bonnefooi de ontspanknop ingedrukt houden tot je wijsvinger blauw zag, was er dus niet bij.
De eerste digitale consumentencamera’s verschenen kort voor de millenniumwisseling in de winkel. Sindsdien is de fotografie ingrijpend veranderd, en dat is níet alleen een kwestie van techniek.
Nu er weer een 
Fujifilm kondigt volgens geruchten binnenkort een opvolger voor de 
Meest opvallend is de glad afgeronde, witte behuizing, al vinden we zelf dat die wel iets wegheeft van een Sony Mavica uit de prille oertijd van de digitale fotografie. In feite betreft het een videocamera; wie foto’s wil, knipt achteraf gewoon ‘stills’ uit de film. Opmerkelijk is verder dat ’s werelds grootste camerafabrikant kennelijk geen toekomst ziet in nog verdergaande miniaturisering. Het leuke van toekomstvoorspellingen is dat ze maar zelden kloppen. We zien over twintig jaar wel hoe het uitpakt in de praktijk!
Doel van beeld-stabilisatie is het onderdrukken van trillingen tijdens opnamen zonder statief. Hierdoor kun je met beduidend langere sluitertijden uit de hand fotograferen. Terwijl de grens met een 50 mm standaardlens gewoonlijk op 1/60 seconde ligt, is met ingeschakelde stabilisatie 1/15 of zelfs 1/8 seconde nog een haalbare kaart.
Maar al met al moet de prijs voor de meest originele vondst misschien naar het gewoonlijk tamelijk behoudende Nikon gaan. De Coolpix S1000pj beschikt over een ingebouwde projector om je foto’s en filmpjes op de muur te projecteren. In een goed verduisterde kamer werkt het nog prima ook! Altijd handig wanneer het ingebouwde scherm te klein is om iedereen te laten meekijken, terwijl er geen laptop of lcd-televisie in de buurt is…
UHS-I staat voor ‘Ultra High Speed’, waarbij de maximale lees- en schrijfsnelheid vier keer zo hoog ligt als vandaag. De aanduiding UHS Speed Class 1 is bedoeld voor kaarten die bij uitstek geschikt zijn om HD-video op te nemen. Voorwaarde is dat je camera de nieuwe standaard ondersteunt. Oudere kaarten kunnen wel in nieuwe apparaten worden gebruikt maar niet andersom.
In navolging van het Amerikaanse Eye-Fi werkt ook het Japanse Toshiba aan geheugenkaarten met een draadloze Wi-Fi-verbinding. Hiermee kun je jouw foto’s zonder kabeltje of kaartlezer overzetten naar je computer(netwerk).