Conclusie
Wat is er eigenlijk op de Fujifilm X-Pro2 aan te merken…? Eigenlijk niet zo heel veel. De manco’s van z’n voorganger zijn bijna allemaal aangepakt. In tegenstelling tot de X-Pro1 met z’n legendarisch trage AF beschikt de X-Pro2 over een snelle en in de regel ook nauwkeurige automatische scherpstelling, die alleen wat steken laat vallen bij het volgen van bewegende onderwerpen bij schaars licht. Het ‘pientere pookje’ (de mini-joystick naast het scherm) stelt je in staat met het oog aan de zoeker snel en trefzeker het gewenste scherpstelpunt te selecteren. De nieuwe 24-megapixelsensor zet vooral bij hoge ISO-waarden betere prestaties neer, in de vorm van een scherper beeld met (bij een correcte belichting) opvallend weinig ruis. Tel daarbij de dubbele geheugenkaartsleuf, de weerbestendige body en nog wat verbeteringen op, en het is bijna een wonder dat de introductieprijs van de X-Pro2 slechts 100 euro hoger ligt dan die van het oermodel.
Uitsnede op ware pixelgrootte van een bij bestaand licht gefotografeerde krant. Bepaald niet slecht voor 3200 ISO…
Dat de X-Pro2 niet als warme broodjes verkoopt, ligt niet in de laatste plaats aan z’n voornaamste concurrent: de X-T2. Die scoort op papier én in de praktijk op veel vlakken beter – denk aan video (4K versus Full HD), nóg hogere seriesnelheden en een nóg snellere en flexibelere AF. Voor de X-T2 is ook een batterijgrip leverbaar die de bij beide cameramodellen nogal krap bemeten accucapaciteit (een typisch systeemcameraprobleem) tot een op professioneel gebruik berekend niveau opkrikt. Ergonomisch gezien werkt deze ‘imitatiespiegelreflex’ ook wat intuïtiever, en dan zijn er nog de grotere elektronische zoeker, die voor brildragers beter is te overzien, plus het verstelbare scherm. Last but not least is de X-T2 honderd euro goedkoper, en voor die prijs krijg je er bovendien een klein flitsertje bij (geen van beide camera’s beschikt over een ingebouwde flitser).
Hoe sympathiek ik de X-Pro2 ook vind, als ikzelf moest kiezen… Maar bovenal zie ik uit naar een geactualiseerde versie van de X-E2. Misschien wel tevergeefs, want voordat Fujifilm de X-T1 uitbracht, was het vooral de X-E1 die de oorspronkelijke X-Pro1 het leven lastig maakte, met een identieke beeldkwaliteit en – op de hybridezoeker na – vrijwel identieke specificaties voor de helft van de prijs. Die hybridezoeker is de voornaamste troef van de X-Pro2, en op zichzelf beschouwd een geniale vondst die het beste van twee werelden verenigt. Maar je blijft je óók afvragen of zo’n zoeker wel helemaal tot z’n recht komt op een systeemcamera, aangezien er maar enkele lenzen zijn waarmee je ongehinderd van de voordelen kunt profiteren.
Lees ook:Nieuwe Fujifilm-compacts voor elke smaak en beurs
Lees ook:Fujifilm X-Pro2 praktijktest II
Lees ook:Fujifilm X-T10 systeemcamera en lichtsterke tele
Lees ook:Fujifilm X30: elektronische zoeker en verstelbaar scherm
Lees ook:Sony vergeet spiegelreflexfan niet