Hoewel camera’s steeds ingewikkelder worden, wordt het maken van een (technisch) goede foto paradoxaal genoeg steeds eenvoudiger. Knipper- en glimlachdetectie zorgen ervoor dat je model steevast met de ogen open en een smile van oor tot oor op de plaat staat. 
Een beeldsnelheid die een filmcamera naar de kroon steekt, garandeert dat je nooit meer een actiemoment mist. En wat er toch nog misgaat, shop je naderhand gewoon weg. Er staan zelfs camera’s op stapel waarmee je achteraf op het gewenste punt kunt scherpstellen, dus nooit verkeerd scherpgestelde foto’s meer…
Geef een goede fotograaf een slechte camera, en hij of zij maakt nog steeds goede foto’s. Maar een slechte fotograaf bakt er ook met de beste camera niets van, werd vroeger altijd gezegd. Volgens een artikel in The Guardian is bewezen dat inmiddels ook apen kunnen fotograferen. Maar wie is nou verantwoordelijk voor een prijsplaat? Is dat ook in de toekomst nog steeds de fotograaf… of z’n zelfdenkende camera?
Loading ...Lees ook:Achteraf scherpstellen met Post Focus
Lees ook:Canon: veel informatie voor de fotograaf
Lees ook:Lytro-camera nu ook leverbaar in Nederland
Lees ook:Na achteraf scherpstellen ook achteraf zoomen
Lees ook:Tip van de week: Openen in Camera Raw
Fotograferen is emotie. Emoties vastleggen. Soms lukt dat wonderwel met een vol automatische camera, maar niet zelden moet je er meer voor doen. De camera kan wel alles voor je bedenken (denk aan de scene-automaat van de kleine compactjes) maar uiteindelijk moet jij de uitsnede en de plaats / zoom instelling van de lens bepalen.
Mij lukt dat beter met een camera, die niet meedenkt, maar alleen registreert wat JIJ er inlegt. En inderdaad daarvoor gebruik ik een analoge camera. Een meetzoeker, omdat ik van compositie en kijken houd, voordat ik de camera pak. Mijn leeftijd – mijn ogen om precies te zijn – heeft problemen met de adaptatie van korte en lange kijkafstand. Een zoeker ligt me daarom meer dan een display van een compacte camera.