'Liever geen foto's'
Als ik me ergens aan stoor dan zijn het wel de bordjes Verboden te fotograferen. Goed, op sommige plaatsen heb ik er vrede mee (musea – maar lang niet altijd) , maar in de meeste gevallen werkt een dergelijk verbod averechts op mij. Ik had geen plannen op de betreffende locatie foto’s te maken, maar nu ontstaat die behoefte ‘ineens’.
Kerstmarkt, Alde Biesen, België. Op de binnenplaats van het kasteel staat een man met kippen en andere kunstwerken, nou huisvlijt. Ik kniel bij de kippen voor het maken van een foto. “Nee, liever geen foto”, komt de eigenaar naar me toe. “Nou, dat regel ik zelf wel hoor”, voeg ik hem vriendelijk toe. “Nee, dit is mijn creativiteit”, wil hij uitleggen. Maar die ken ik. “Jawel, maar de fotografie is míjn creativiteit. En als u geen foto’s wilt, dan moet u niet op een publieksmanifestatie gaan staan.” Hij moppert nog wat en ik maak en passant nog twee extra foto’s. Kom op zeg – ik fotografeer wat ik wil… desnoods met hem er zelf ook. Met de 24mm geen enkel probleem!
Het fenomeen Verboden te fotograferen wordt hier ingegeven door de angst dat zaken worden nagemaakt. Alsof dat zonder fotograferen niet zou kunnen. Ik zag mensen met telefoontjes foto’s maken, in het geniep. Maar daar begin ik niet aan, hoor. Ik heb immers geen verkeerde bedoelingen met de foto’s. Dus heb ik ook niks te verbergen.
Lees ook:Verboden te fotograferen?
Lees ook:Laatste tip voor betere fotografie | 25/25
Lees ook:Nikon 100 jaar: virtueel bezoek aan het Nikon Museum
Lees ook:Digitale camera met slechts één knop
Lees ook:Tip van de week: scherp uit de hand
Ik denk dat die vent eerder bang is dat die door de politie herkend word op je foto’s dan dat die spuuglelijke kippen eventueel nagemaakt worden.
Wie weet heb je gelijk! Het was een naar, wat grimmig gesprek. Maar knappe vent die mij van fotograferen afhoudt met zo’n rotsmoesje!
Hij staat daar volgens mij vast te protesteren omdat-ie met die kippen een paar zwarte centen staat te verdienen.
Niettemin heb ik het idee dat het maken van een foto doorzetten terwijl iemand duidelijk niet wil eigenlijk alleen maar zin heeft c.q. zinnig is als die moeite ook een plaat oplevert die dat gesteggel waard is. Bij deze opname, noch bij de eerdere Mozart opname is dat naar mijn idee het geval.
Daar gaat het mij dus NIET om. Het gaat mij om het principe dat alles op openbaar terrein, waar publiek welkom is, gefotografeerd moet kunnen worden. Dat hoort zo in een rechtsstaat.
Tuurlijk. Al druk je je objectief zowat in z’n snufferd. Formeel heb je helemaal gelijk. Want ongelijk is een bult zei mijn oma dan altijd. De vraag is alleen of je het feit dat je het gelijk hebt, zo nodig moet bewijzen met het halen ervan. Als je, terwijl iemand je vraagt om niet te fotograferen, uit recalcitrantie omdat JIJ vindt dat dat WEL moet kunnen vanwege het feit dat je HET RECHT hebt, alsnog die foto neemt, dan vind IK dat eerlijk gezegd een nogal kinderachtige actie. En als dat dan ook nog eens zo’n mager plaatje oplevert, dan mag een mens toch wel in hoge mate twijfelen aan je volwassenheid, toch? Dat recht heb ik dan weer.
Je toont weinig respect voor andermans eigendom.
Plebejer!
Alle respect voor ieders eigendom. Ik neem het eigendom toch niet af? Op een beurs gaan staan om iedereen alles te tonen en dan een foto verbieden? Alles op de openbare weg mag worden gefotografeerd. En daar laat een fotojournalist als ik zich niet van weerhouden.
Is niet helemaal waar, er zijn genoeg publieke objecten waar beeldrecht op staat, en deze mogen dus niet gefotografeerd worden. Dat is dus vastgelegd in onze wetgeving. (wil niet zeggen dat ik het eens ben met die wetten maar dat is weer een andere zaak)
Trouwens: plebejer, dàt is pas weinig respect voor een persoon tonen.
Beste Willem,
Natuurlijk mag je fotograferen wat je wil. Maar respect voor de vraag ‘Liever geen foto’ moet ook kunnen. Dat je er dan 1 maakt, OK. Met jouw ervaring moet dat toch genoeg zijn. Maar nananana nog twee maken?
Sorry, ik had je groter ingeschat.
Pieter.