Is een grotere sensor met meer pixels altijd beter?
Nu zo’n beetje iedere zichzelf (al dan niet terecht) serieus nemende fotograaf van APS-C naar full-frame is overgestapt, lonkt er een nieuwe horizon: het digitale middenformaat. Het middenformaat was in het digitale tijdperk langzaamaan geslonken tot een nichemarkt voor professionals, maar camera’s als de Hasselblad X1D en de Fujifilm GFX 50S hebben het weer bereikbaar én sexy gemaakt. Met name de Fujifilm krijgt laaiend enthousiaste recensies. Nu lijdt het geen twijfel dat de GFX een kei van een camera is. En met een prijs van zeven mille ‘kaal’ is-ie niet eens zo onbeschoft veel duurder dan de top van de full-framedivisie. →
Als je smartphonefabrikant Huawei (en die is zeker de enige niet met dit soort claims) mag geloven, zit het er bij de camera van hun nieuwe topmodel P10 Plus allemaal op. ‘Dynamic illumination’ waarmee je kennelijk studioverlichting kan nabootsen, en een ‘Natural bokeh effect’ voor (zelf)portretjes met weinig scherptediepte, zodat jij of je model niet aan de achtergrond zit vastgeplakt.
Iedereen kent wel het verschijnsel clipping: hoge lichten die zó helder zijn dat ze geen doortekening meer vertonen en dus spierwit worden. Dat is in het histogram te zien als een uitschieter helemaal rechts. Nu is elke kleurenfoto opgebouwd uit verschillende kleuren, en die kleuren kunnen óók clippen. Dat is dan niet alleen een kwestie van een te hoge helderheid, maar vaak ook van een te hoge kleurverzadiging. Vooral als je een foto wilt printen, moet je daarvoor op je hoede zijn.
Ook dat kun je zien in het histogram: bij deze foto van rozerode bloemen vertoont met name rood een piek. 
vergelijkbaar met die in de simpelste compactcamera’s. Veel pixels op zo’n klein oppervlak betekent dat de individuele pixels klein zijn – in elk geval veel kleiner dan die bij een camera met een APS-C- of full-framesensor. En dat betekent weer: minder scherpte, meer ruis (vooral bij hogere ISO-waarden), minder nauwkeurige kleuren en een kleiner ‘dynamisch bereik’. Dat laatste komt er in de praktijk op neer dat schaduwpartijen sneller dichtlopen en hoge lichten sneller uitbleken.