Vijftig jaar geleden was de hoofdzonde van de gemiddelde amateurfotograaf dat hij of zij niet dicht genoeg bij z’n onderwerp kwam, als je fotobladen en boeken over fotografie uit die periode mag geloven. ‘Zoekplaatjes’, heette zoiets dan. Niet zo heel vreemd, want teleobjectieven waren voor veel amateurs onbereikbaar.
Wat dat betreft, heeft de technische vooruitgang het ons makkelijk gemaakt. Zelf kan ik tot 300 mm uit voorraad leveren, en dankzij de cropfactor van m’n APS-C-camera kom ik dan effectief op 450 mm uit. Dat is nog niks, want een vriendin van me heeft een vestzakcameraatje met omgerekend ruim 700 mm aan boord. Als ik naar het strand ga om bijvoorbeeld kitesurfers te fotograferen, neem ik minimaal een 200 en meestal zelfs een 300 mm mee. Dan houden m’n camera en ik droge voeten. Maar doordat het vaste brandpunten zijn, wordt het allemaal soms nét iets te krap. Zo heb ik een keer bij een actiefoto van een kitesurfer die een koprol maakte, een stukje van z’n plank afgesneden… En bij een andere foto zie je wel de surfer en de touwen, maar niet de kite. In zo’n geval geldt dat je achteraf wel ongewenst beeld kunt afsnijden, maar geen beeldelementen die ontbreken kunt ‘bijsnijden’, zoals me ooit tijdens m’n fotografieopleiding voorgehouden is.
Als je een spectaculaire actiefoto wilt waarop je het logo van de surfplank kunt lezen en de haarscherpe druppels van het opspattende water kunt tellen, hoeft zoiets geen drama te zijn. Maar op de keper beschouwd kan een dergelijke foto zo’n beetje overal zijn gemaakt. Dat geldt nog sterker voor bijvoorbeeld close-ups van hardlopers tegen een onherkenbaar vervaagde achtergrond. Als er maar één hardloper in beeld is, kan het net zo goed een jogger die aan z’n conditie werkt zijn als bijvoorbeeld een deelnemer aan een marathon.
Deze keer heb ik een fietstochtje naar het strand anders aangepakt. Geen zware tas mee met nog zwaardere spullen, maar een lichte systeemcamera. De foto helemaal bovenaan is met een 90 mm (omgerekend 135 mm) geschoten. Doordat er meerdere boten en boeien in beeld zijn, kun je zien dat het om een zeilwedstrijd gaat, en de branding maakt duidelijk dat die vlak uit de kust plaatsvindt. Op sommige andere opnames kun je zelfs nog vaag de windmolens op zee onderscheiden.
De andere foto, met een 50 mm (omgerekend 75 mm) gemaakt vanaf de boulevard, is nog duidelijker: hier staat het er letterlijk allemaal op. Natuurlijk geen actiefoto die Pim Ras me niet zou nadoen, maar aan de andere kant ook zeker geen zoekplaatje. En om op dat ‘bijsnijden’ terug te komen: kader in twijfelgevallen liever iets te ruim dan te krap. Met de sensorresoluties van tegenwoordig zul je twee of drie megapixels zelden missen.
Lees ook:Tip van de week: stops, diafragmawaarden en sluitertijden
Lees ook:Persfotografen aan het werk
Lees ook:Tip van de Week: schaduwen ophelderen
Lees ook:Tip van de week: verscherpen
Lees ook:Hoofdonderwerp UIT het midden: of niet?