Conclusie
Wat is er eigenlijk op de Fujifilm X-Pro2 aan te merken…? Eigenlijk niet zo heel veel. De manco’s van z’n voorganger zijn bijna allemaal aangepakt. In tegenstelling tot de X-Pro1 met z’n legendarisch trage AF beschikt de X-Pro2 over een snelle en in de regel ook nauwkeurige automatische scherpstelling, die alleen wat steken laat vallen bij het volgen van bewegende onderwerpen bij schaars licht. Het ‘pientere pookje’ (de mini-joystick naast het scherm) stelt je in staat met het oog aan de zoeker snel en trefzeker het gewenste scherpstelpunt te selecteren. De nieuwe 24-megapixelsensor zet vooral bij hoge ISO-waarden betere prestaties neer, in de vorm van een scherper beeld met (bij een correcte belichting) opvallend weinig ruis. →
De 
de automatische scherpstelling, de achilleshiel van de X-Pro1, betekent dit een ware metamorfose. Ook op andere gebieden – denk onder andere aan de weerbestendige body en de dubbele geheugenkaartsleuf, maar ook aan ergonomie en bedieningsgemak – is de X-Pro2 nu pas écht een camera van professioneel niveau geworden.
Aan gewone compactcameraatjes valt geen droog brood meer te verdienen, en daarom heeft de foto-industrie de ‘edelcompact’ omarmd. Die biedt een betere beeldkwaliteit, waaraan de alomtegenwoordige smartphone niet kan tippen. Het geheim van de smid is vaak een grotere sensor, alleen: hoe groter de sensor, des te groter ook de camerabody en de lens.
Een 18,5 mm F 2,8 om precies te zijn, vergelijkbaar met een 28 mm op full-frame.
Van tevoren gaf Sales Manager Netherlands Maarten van Norden tekst en uitleg over de nieuwe apparatuur én de strategie van Fujifilm. Omdat aan goedkopere compactcameraatjes voor alleman/vrouw weinig eer meer valt te behalen, concentreert het merk zich op de liefhebber en de (semi)prof die niet te zwaar bepakt op pad wil. 
De KDM-102 is een middelgrote schoudertas die, net als de T-Ford indertijd, leverbaar is in één kleur: zwart. Bij Case Logic houden ze niet van fratsen. Groene biezen zorgen voor een vrolijk kleuraccent. De tas zelf zit behoorlijk stevig in elkaar – het is geen slappe ‘meegever’. Dit mede dankzij de lichte maar stevige DuraBase-bodem die de inhoud ook tegen nat worden van onderaf beschermt (bijvoorbeeld als je de tas in het gras neerzet na een flinke regenbui). Aan de bovenkant zorgt een oversluitende ritssluiting dat de boel droog blijft. De klep opent van je lichaam af, net als bij moedermerk Thule. Zo kun jij makkelijk bij de inhoud en een andere gegadigde niet. 
Het testen van je eigen (foto)spullen wordt vaak ontraden. Maar aangezien het de nieuwste aanwinst uit de populaire Fujifilm X-lijn, de XF 90 mm F 2 R LM WR, betreft en ik die toch al 
veel flexibeler dan gewone schotjes, wat zeker bij zo’n relatief diepe en smalle bovenlader een uitkomst is. Alleen jammer dat het klittenband vaak al aan de zijwand hecht voordat je goed en wel ‘uitgevouwen’ bent… Je moet er ook rekening mee houden dat de schotjes niet van de zachtste zijn: objectieven moeten niet aan de wandel kunnen gaan.
Een foto-uitrusting is niet compleet zonder cameratas. Het Zweedse merk Thule, al tientallen jaren producent van skidragers en dakkoffers, is sinds kort eveneens actief op deze markt. De Covert-lijn is, zoals de naam al aangeeft, bedoeld voor de fotograaf die niet als zodanig wil opvallen. Wij testten de DSLR Satchel: een middelgrote tas voor één spiegelreflex- of grotere systeemcamera met twee of drie niet te grote objectieven en accessoires. Deze kost in de winkel zo’n 125 euro. Voor wie meer apparatuur heeft mee te nemen, zijn ook een ‘messengermodel’ en een rugzak te koop. Thule levert ook kleinere modellen.