Door toedoen van camera’s als de Nikon D600 en de Sony A7 slaan de full-framekriebels bij menigeen weer hevig toe. In
dit kader is het verstandig om nog een keertje even stil te staan bij de zogenaamde ‘verlengingsfactor’ of ‘cropfactor’: de reden dat een 200 mm objectief zich op een APS-C-camera als een 300 mm gedraagt. Natuurlijk blijft de brandpuntsafstand gelijk, maar de beeldhoek valt krapper uit doordat de sensor kleiner is en dus een deel van het door het objectief gevormde beeld buiten de sensor valt.
Voor ‘groothoekfotografen’ is die cropfactor afzien. Eerst bleken hun ‘analoge’ groothoeken bij de overstap naar digitaal (APS-C) opeens een stuk minder groothoekig geworden. En nu kunnen hun nieuwe groothoeken voor APS-C niet meegroeien naar full-frame. Natuurfotografen daarentegen waren vaak niet zo rouwig over die virtuele extra millimeters. Dankzij de cropfactor kwam zo’n klein vogeltje toch weer een stuk groter in beeld.
Hamvraag is of je in zo’n situatie altijd beter uit bent met full-frame, zélfs wanneer je telelenzen daar in principe voor geschikt zijn. Om dezelfde uitsnede te krijgen als met een 200 mm op APS-C, heb je op full-frame een 300 mm nodig. Een merk als Canon heeft een 200 mm F 2,8 in het assortiment, die in de winkel een dikke 700 euro kost. Ze hebben ook een 300 mm F 2,8. Die kost bijna 7000 euro…
De relatie tussen sensorgrootte en beeldhoek/cropfactor. Illustratie: Kym Farnik
Natuurlijk: die laatste lens heeft beeldstabilisatie en nog zo wat extraatjes. Maar hij is ook een heel stuk groter en zwaarder. En natuurlijk zijn beide lenzen niet 100 procent vergelijkbaar, want ondanks hun gelijke beeldhoek en lichtsterkte krijg je met de APS-C-lens op dezelfde afstand en met hetzelfde diafragma meer scherptediepte. Al is dat soms eerder een pluspunt dan een nadeel. Tot slot geeft een full-frame 24-megapixelsensor natuurlijk ook in principe een betere beeldkwaliteit dan een 24-megapixelsensor van APS-C-formaat. Al staat daar weer tegenover dat een full-frame lens op APS-C beter presteert, doordat de minder scherpe beeldranden worden ‘weggesneden’.
Kortom: zelfs als je al een reeks (tele)lenzen voor full-frame hebt, is het niet allemaal goud wat er blinkt. Iets om van tevoren goed tegen elkaar af te wegen.
Lees ook:Fotografische vragen en antwoorden – 4
Lees ook:Tip van de week: groothoek
Lees ook:Drie nieuwe Canon-objectieven voor full-frame
Lees ook:Tip van de week: de cropfactor – vloek of zegen?
Lees ook:Full-frame systeemcamera’s van Sony