Het tegenovergestelde van tele is groothoek, en ook daar zeggen de millimeters alléén niet alles. Het draait om de beeldhoek, en een 18 mm voor een full-framecamera heeft een wijdere beeldhoek dan een 15 mm voor een APS-C-camera.
Met zo’n grote beeldhoek krijg je heel veel in beeld, alleen wordt alles op grotere afstand al snel piepklein. Daarom zul je relatief dicht bij je onderwerp moeten gaan staan, en dat leidt weer tot het bekende ‘groothoekperspectief’ met een (overdreven) groot onderwerp op de voorgrond, terwijl alles verder weg veel kleiner lijkt. Dat ligt dus aan de afstand, en niet aan het objectief als zodanig, maar je zult er wel rekening mee moeten houden wanneer je bijvoorbeeld mensen fotografeert. Het is dan ook niet voor niets dat korte telelenzen bekendstaan als portretlenzen!
Als je de camera omhoog of omlaag richt, gebeuren er eveneens rare dingen met het perspectief: dan krijg je de beruchte vallende lijnen. Als je wilt dat bijvoorbeeld gebouwen in hun juiste verhoudingen worden weergegeven, hou dan de camera recht en knip eventueel later een stuk van de boven- en/of onderkant van de foto af. Andere dingen om voor op te passen zijn de zon, je eigen schaduw en – bij extreme groothoeken – je eigen voeten in beeld: hoe wijder de beeldhoek, hoe sneller dat gebeurt.
Lees ook:Lenzenweetjes: de telelens
Lees ook:Tip van de week: compositieregels
Lees ook:Tip van de week: lenscorrecties
Lees ook:Bezienswaardigheden… maar dan anders
Lees ook:Adobe Camera Raw 9.6 uitgebracht
Zo te lezen is het dus wennen om met een groothoek te fotograferen? Maar zoals bij alles ‘oefening baart kunst’. Hopelijk heb ik binnenkort ook een groothoek en kan ik deze tips in de praktijk uitproberen.