Meer megapixels leiden niet altijd tot meer beeldkwaliteit. Dat geldt in de eerste plaats voor compactcamera’s, waar de ‘pixelrace’ tussen fabrikanten tot in het absurde is doorgeschoten. Maar ook bij spiegelreflexen (en systeemcamera’s) 
pakt de keus voor een camera met lekker veel pixeltjes soms averechts uit. Niet eens zozeer omdat het technisch niet kan: camera’s zoals de Nikon D800 bewijzen het tegendeel. Ook bij een spiegelreflex met APS-formaat sensor hoeven 16, 18, 20 of desnoods zelfs 24 megapixels geen brug te ver te zijn.
De bottleneck is dat maar weinig objectieven de hoge eisen die bij zulke resoluties worden gesteld kunnen waarmaken. Zeker de populaire kitzooms, die voor een meerprijs van soms slechts enkele tientjes worden meegeleverd, haken onverbiddelijk af. Waardoor je die extreem scherpe en gedetailleerde foto’s alsnog kunt vergeten.
De moraal van het verhaal? Laat je niet gek maken door de megapixelkoorts, maar sla liever die nieuwe, nóg betere body over en investeer die centen in goed glas. Daar blijf je plezier van houden, terwijl je hypermoderne camera binnen de kortste keren alweer verouderd is. En als je jouw eerste spiegelreflex of systeemcamera koopt, laat je dan niet klakkeloos de kitzoom aanpraten, maar spaar liever wat langer door voor een betere lens.
Lees ook:De foto – de herinnering
Lees ook:Tip van de week: goede voornemens voor 2013
Lees ook:Hoe kies ik een nieuwe camera? – 1
Lees ook:Telefooncamera’s onder de loep
Lees ook:Fotografische vragen en antwoorden – 1
In principe goed en helder verhaal, maar er zijn uitzonderingen. B.v. de Panasonic’s MFT-camera’s werden in het verleden verkocht met de sublieme en breed gewaardeerde 14-45mm 3.5-5.6 (kit)zoomlens. Mijn motto zou dan ook nog zijn: oriënteer je goed voordat je een nieuwe camera en/of lens aanschaft. Reviews zijn in overvloed beschikbaar op het net.