Tip van de week: statieven

Een statief is je beste vijand als fotograaf. Het kost een eeuwigheid om zo’n ding op te zetten, in te stellen en weer af te breken. Onderweg is een driepoot letterlijk een blok aan je been. Als je over een tas met statieflussen beschikt, botst-ie voortdurend hinderlijk tegen je dijen. Zo niet, dan heb je nooit je handen vrij voor een snelle snapshot uit de losse pols. Op vakantie is het helemaal een ramp. Je koffer is één klap heel wat kilootjes zwaarder, en elke metaaldetector slaat spontaan op tilt.

Dat er toch mensen zijn die een statief meetorsen, heeft een simpele reden. Beeldstabilisatie helpt om bij weinig licht scherpere opnames uit de hand te maken, maar tegen de stabiliteit van een goed statief kan zelfs het beste systeem niet op. En heb je wel eens geprobeerd om een half uur lang een zeldzame vogel in het vizier te houden met een lange telelens..? Dikke kans dat je hand zo erg trilt dat je het beeld niet eens goed kunt kadreren, laat staan dat je een scherpe opname maken kunt.

Vroeger gold bij statieven: hoe zwaarder, hoe beter. Dankzij de intrede van carbonfiber kan ook een lichtgewicht tegenwoordig goede diensten bewijzen. Wel geldt daarbij eens temeer dat goedkoop duurkoop is. Let ook op de statiefkop – die moet in alle richtingen verstelbaar zijn zonder speling te vertonen – en de bruikbare maximale hoogte. Liefst zonder omhoog gedraaide middenzuil, want dat gaat ten koste van de stabiliteit.

Derde waarheid als een koe: aan een statief dat zo zwaar is dat je het altijd ongebruikt thuis laat liggen, heb je helemaal niets. Voor ‘noodgevallen’ en op reis kun je altijd een lichtgewicht alternatief zoals een reisstatief, Gorillapod of eenbeenstatief aanschaffen.

Lees ook:Stabiliteit: met maar ook zonder statief
Lees ook:Statief onmisbaar accessoire
Lees ook:Tip van de week: energiebesparing voor fotografische duursporters
Lees ook:Tip van de week: de zelfontspanner
Lees ook:Tip van de week: zonnetje in de lens