Gezichtsdetectie kán heel handig zijn… als je bij meerdere gezichten in beeld zelf kunt kiezen. Hier ging het goed, elders niet.
De spiegelreflex is door fotobladen en fotowebsites al vaker doodverklaard dan de PvdA door politiek-watchers. Ten faveure van de systeemcamera, want die zou hetzelfde bieden in een kleinere en lichtere verpakking. Ook voor actiefotografie zou de systeemcamera tegenwoordig je van het zijn, dankzij fasedetectiepixels op de sensor, die net als de fasedetectie-AF van een spiegelreflex een bewegend onderwerp met gemak kunnen bijhouden.
Fotobladen en fotowebsites praten elkaar na, net als politicologen (die trouwens indertijd D66 óók hebben doodverklaard). Vandaag was de 3 oktoberviering in Leiden, en de optocht was een ideale gelegenheid om de proef eens op de som te nemen. Weapon of choice: de Fujifilm X-E2 met de 90 mm, allebei volgens de trotse fabrikant én diverse recensenten snelheidskampioenen pur sang. Wat die lens betreft, heb ik al eerder aangegeven dat de claims in de praktijk tegenvallen (denk: diesel…). En ook de X-E2 greep er op de AF-C-stand bij de, toch niet bijster snel bewegende, optocht nogal eens naast. De gezichtsdetectie-functie hielp ook niet erg, want bij meerdere gezichten in beeld heeft die de neiging om een stoelendans te houden, en ik heb nog geen optie ontdekt om ‘m handmatig in het gareel te dwingen.
Voor de goede orde: er zijn systeemcamera’s die het op dit front beter doen. Ik was indertijd een van de eersten in Nederland die met de toen gloednieuwe Olympus OM-D E-M1 mocht spelen, en ik was zeer onder de indruk van de autofocus. Met z’n kleine sensor en bijbehorende korte brandpunten is die ook wel in het voordeel, maar toch… Ook een aanraakscherm waarop je met je vinger het onderwerp kunt aantikken, kan veel missers schelen.
Voor de goede orde: de X-E2 is een puike camera (en de Fujinon 90 mm een griezelig goede telelens), maar níet voor snel bewegende onderwerpen. O ja, nog zo’n ‘systeemcameradingetje’: de batterij was na pakweg 200 opnames bijna leeg. Ook best lastig bij een reportage… Ik hou m’n spiegelreflex nog even aan!
Hier wist de gezichtsdetectie van de X-E2 de voorste dame te onderscheppen. Bij de volgende opnames versprong de scherpte echter spontaan eerst naar de dame achter haar (met de armen in de lucht) en vervolgens naar de achtergrond – hoezo gezichtsdetectie?
Lees ook:Tip van de week: AF Lock en focus tracking
Lees ook:Tip van de week: actiefotografie en sensorformaat
Lees ook:Spiegelreflex of systeemcamera? II
Lees ook:Samsung NX2000: NFC en camerabreed aanraakscherm
Lees ook:Fujifilm X-T2 met 24 megapixels en 4K
Persoonlijk denk ik dat de systeem camera en de dslr prima naast elkaar kunnen. Hoewel de systeemcamera een grote opmars kent zul je de echte kwaliteit pad merken bij de highend toestellen.
Mee eens! Het pijnpunt is dat sommige systeemcamerafabrikanten – ook Fujifilm – doen alsof de spiegelreflex geen bestaansrecht meer heeft. In situaties zoals deze loop je tegen de beperkingen van de (huidige) modellen aan.
Dat actiefotografie niet het fort is van Fujifilm merk je ook bij serieopnames – met het ‘transport’ op continu maakt de camera nog één of twee foto’s nadat je de ontspanknop weer losgelaten hebt. Bij het vorige model werden ook de opnames twee, drie et cetera uit de serie volgens een ander systeem genummerd – lastig om naderhand de beste uit te zoeken.