De ingebouwde flitser van je (spiegelreflex)camera heeft geen goede reputatie. Door z’n bescheiden lichtopbrengst is ‘ie alleen maar geschikt voor close-ups. Maar ook in dat geval is het behelpen, want doordat ‘ie zo dicht op de lens zit, krijg je bij portretten al gauw last van rode flitsoogjes. Kortom: het middel is meestal erger dan de kwaal.
Allemaal tot op zekere hoogte waar, al doen reflexfabrikanten hun best om hun stiefkindjes te pimpen. Bijvoorbeeld door de flitser zo ver mogelijk omhoog te laten klappen. Kom daar maar eens om bij de gemiddelde compactcamera! Toch kan zo’n ingebouwd miniflitsertje niet tippen aan een stevige losse flitser. Maar bij grijs herfstweer biedt een 
klein beetje flitslicht soms al uitkomst. En daarvoor is de ingebouwde flitser bij uitstek geschikt.
Pas op met reflecterende oppervlakken, zeker als je die recht van voren fotografeert. Enorme teletoeters of extreme groothoeklenzen hebben weinig zin. Allereerst is de kans groot dat de lens of de zonnekap het flitslicht afschermt, met een lelijke slagschaduw als gevolg. Met een groothoeklens loop je ook nog het risico dat de flitser niet het hele beeld uitlicht.
Het is het mooiste als je niet kunt zien dat er geflitst is. Als het flitslicht te veel overheerst, kun je bij de meeste reflexcamera’s een zogenaamde flitsbelichtingscorrectie instellen. Bij een gemiddeld onderwerp is een waarde van -0,5 dan wel -1 meestal nét goed. Je zult zien dat de kleuren meteen een stuk sprankelender worden en dat je onderwerp door de schaduwwerking meer diepte krijgt. Precies wat je nodig hebt bij somber weer!
Lees ook:Studioflitslicht in meeneemformaat
Lees ook:Flitsen met beleid – IV
Lees ook:Tip van de week: flitslicht met een kleurtje
Lees ook:Tip van de week: zonnekappen
Lees ook:Experimenteren… met externe flitser