Draadloos
De ingebouwde flitser zit om constructietechnische redenen op de verkeerde plaats: te dicht op de lens en er vaak ook nog recht boven. Met een moderne losse flitser kun je het flitslicht richten zoals je het wilt.
Met een draadloos flitssysteem beschikt je over bijna onbeperkte mogelijkheden. Illustratie: Nikon
In tegenstelling tot vroeger zit je niet eens meer – letterlijk – vast aan een kabeltje, dat je actieradius beperkt en nogal eens tot struikelpartijen leidt. Bovendien kun je meer flitsers tegelijk gebruiken. Als die op hun eigen statief staan en van de gewenste lichtvormers zijn voorzien, heb je bijna een studiokit voor onderweg – al is natuurlijk de vraag of zoiets altijd handig werkt op locatie. Je moet het natuurlijk doen zonder instellamp (al hebben sommige duurdere flitsers een stroboscoopfunctie die zo’n instellicht kan nabootsen). Maar dat is minder dan belangrijk dan voorheen, omdat je de lichtval op de gemaakte proefopname meteen kunt beoordelen. In het analoge tijdperk kon dat alleen met een middenformaatcamera met een polaroidachterwand.
Er zijn speciale ‘strobistenflitsers’ met uitgebreide handmatige instelmogelijkheden. Maar ook de betere systeemflitsers zijn veelal geschikt voor draadloos flitsen, mits je camera dat ondersteunt. Dan profiteer je ook van TTL-meting, waarbij de ingebouwde flitser of een speciale commander de externe flitser ontsteekt. Veel mensen fotograferen toch al met de camera in één hand (of dat altijd verstandig is, is een ander verhaal), zodat je de andere kunt gebruiken om de flitser schuin van bovenaf op het onderwerp te richten.
Lees ook:Tip 13|500: Ingebouwde flitser meestal te zwak
Lees ook:Flitsen met beleid – I
Lees ook:Tip 30|500: Wie de flitsschoen past…
Lees ook:Canon’s systeemcamera heet EOS M
Lees ook:Flitser met ingebouwde videolamp