Categorie: "Camera’s en lenzen"

PX10 of 4K?

JVC heeft onlangs weer een nieuwe hybride video/fotocamera geïntroduceerd: de GC-PX10. Een uit de kluiten gewassen bakbeest met 10x optische zoomlens, ‘Full HD’-video en een fotoresolutie van 12 megapixels.

Voor mij persoonlijk is de hamvraag hoeveel toekomst zulke apparaten nog hebben. Bijna alle fotocamera’s – spiegelreflexen en systeemcamera’s incluis – hebben tegenwoordig een volwaardige videofunctie. Bij spiegelreflexen en systeemcamera’s haal je dankzij de grotere sensor zelfs een betere beeldkwaliteit dan met een modale videocamera. Van de weeromstuit worden hybride videocamera’s (waarmee je ook in hi-res kunt fotograferen) schaars. Dat zie je zelfs in het goedkopere segment. Een merk als Sanyo bracht al een jaar geen nieuwe modellen in de Xacti-lijn uit – al kan dat ook met de overname door Panasonic te maken hebben. →

Firmware-updates voor filmers

Panasonic heeft zojuist firmware-updates uitgebracht voor een aantal Micro Four Thirds-objectieven. Deze firmware-updates zijn vooral interessant voor systeemcamerabezitters die hun toestel (ook) gebruiken om te filmen. De automatische scherpstelling zou beter en geruislozer werken, terwijl ook de beeldstabilisatie – waaraan tijdens het filmen andere eisen worden gesteld dan bij het fotograferen – effectiever functioneert. Je vindt de firmware-updates hier.

Missen Canon en Nikon de systeemcameraboot?

Volgens analist Bloomberg dreigen de traditionele cameramerken Nikon en Canon de slag om de gunst van de koper te verliezen van nieuwkomers zoals Sony, Samsung en Panasonic. Dit jaar zijn Nikon en Canon samen al ruim een derde van hun marktaandeel in Japan kwijtgeraakt. De reden: Nikon en Canon houden krampachtig vast aan de ‘traditionele’ spiegelreflex, terwijl de concurrentie goede sier maakt met kleinere en lichtere systeemcamera’s zonder optische spiegelzoeker maar mét verwisselbare objectieven.

Momenteel zijn al twee van de vijf verkochte camera’s met verwisselbare objectieven in Japan systeemcamera’s. De verwachting is dat dit aandeel alleen nog maar zal stijgen en dat de rest van de wereld spoedig zal volgen. Er schijnt weliswaar een Nikon-systeemcamera in de pijplijn te zitten, maar tot op heden bleef het bij geruchten.

Panasonic introduceert pancakezoom

Met een zoomlens erop wordt je platte systeemcamera gelijk een stuk minder plat. Er bestonden al zogenaamde ‘pancakelenzen’, maar daarmee kun je weer niet zoomen. De oplossing is een zoomlens die inschuift wanneer je ‘m niet gebruikt. Ook zulke lenzen bestonden al voor systeemcamera’s, maar de nieuwe 14-42 mm van Panasonic voor Micro Four Thirds is de eerste die qua formaat echt in de buurt van een vaste ‘pannenkoek’ komt. In ingeschoven toestand is de lens nauwelijks meer dan 25 mm dik. Het gewicht bedraagt nog geen 100 gram, ondanks de ingebouwde beeldstabilisatie en motorische zoom (voor filmers). De lichtsterkte varieert van de gebruikelijke F 3,5 in de groothoek- tot F 5,6 in de telestand. De lens, die eind oktober uitkomt, wordt wel wat duurder dan een gewone kitzoom.

Fotografische vragen en antwoorden – 6

Wat zijn ‘front focus’ en ‘back focus’?

De automatische scherpstelling van je spiegelreflex is niet onfeilbaar. Soms grijpt-ie naast het onderwerp, bijvoorbeeld omdat dit te snel beweegt. Daarnaast kan het ook zo zijn dat de scherpte structureel nét voor het onderwerp ligt. Dit valt vooral op wanneer je een lichtsterk objectief gebruikt op kortere afstanden, met name met grote diafragma’s (lage diafragmawaarden). Dan vallen kleine scherpstelfoutjes namelijk niet in de zogenaamde scherptediepte weg. Wanneer de optimale scherpte telkens net voor het punt waarop is scherpgesteld ligt, heet dat ‘front focus’. Ligt de scherpte achter het punt waarop is scherpgesteld, dan is sprake van ‘back focus’.

Bij sommige duurdere reflexcamera’s kun je de autofocus bijstellen om zulke problemen te ondervangen. Doe dit echter pas als je heel zeker bent van je zaak (bijvoorbeeld na het maken van een reeks testopnamen vanaf statief). Scherpstelfoutjes kunnen namelijk ook andere oorzaken hebben. →

Stilte voor de camerastorm

Het ziet ernaar uit dat nog deze maand een hele lichting nieuwe camera’s het levenslicht ziet. We mogen verwachten dat Sony de A77 en NEX-7 lanceert, evenals een serie ook al voortijdig uitgelekte nieuwe objectieven voor de NEX-serie (een lichtsterke 24 en 50 mm, plus een telezoom: het plaatje is afkomstig van het Sony NEX Talk Forum).

Ook Nikon heeft naar verluidt groot nieuws in petto – volgens sommige bronnen een soortgelijke miniatuur systeemcamera met verwisselbare lenzen als de Pentax Q. Verder mogen we op niet al te lange termijn een Samsung NX200 verwachten.

EOS 600D camera van het jaar

De EISA heeft de jaarlijkse Photo Awards bekendgemaakt. EISA staat voor European Imaging and Sound Association: een club van 50 tijdschriften uit zowat alle Europese landen, waartoe in Nederland Focus behoort.

Camera van het jaar 2011-2012 werd de Canon EOS 600D, mede op grond van zijn volgens het juryrapport ‘prima prijs-kwaliteitverhouding’. Andere Awards gingen onder meer naar de Nikon D7000 (geavanceerde spiegelreflex van het jaar), de Panasonic G3 (compacte systeemcamera van het jaar) en de Fujifilm X100 (geavanceerde compactcamera van het jaar).

Fotografische vragen en antwoorden – 5

Wat betekenen al die letters en symbolen op het instelwiel bovenop?

Iedere foto heeft een bepaalde hoeveelheid licht nodig. Die belichting regel je via de ISO-waarde en bovenal via het diafragma (de lensopening) en de sluitertijd (de tijd dat de sensor wordt belicht). Zodra je de volautomatische groene stand bent ontgroeid, staan je diverse mogelijkheden ter beschikking om de belichting zelf (bij) te regelen. De P-stand (van Program) is in grote lijnen gelijk aan de groene stand, alleen kun je meestal de verhouding tussen sluitertijd en diafragma veranderen door aan het wieltje achterop te draaien. In de S-stand (van Shutter Speed) stel jij de sluitertijd in en de camera het bijpassende diafragma. In de A-stand (van Aperture: diafragma) is het precies andersom. In de M-stand (van Manual) stel je zowel sluitertijd als diafragma helemaal zelf in. Zo kun je over- of onderbelichten zonder de belichtingscorrectie (het plus/minknopje) te hoeven gebruiken.

Via de symbooltjes of de stand SCENE kom je bij diverse motiefprogramma’s. Ook hier regelt de camera alles automatisch, met dien verstande dat de automatiek rekening houdt met het soort foto dat je wilt maken (bijvoorbeeld landschap, macro-opname of portret).

Fotografische vragen en antwoorden – 4

Wat is de ‘cropfactor’ en wat moet/kan ik daarmee?

Veel spiegelreflex- en systeemcamera’s hebben een sensor die kleiner is dan het aloude kleinbeeldnegatief. Om een lang verhaal simpel samen te vatten: daardoor lijkt het alsof je objectief groeiserum heeft geslikt als je het in plaats van op een kleinbeeldreflex op een digitale body monteert. Je oude standaardlens blijkt plotseling een prima portrettele, terwijl je telezoom opeens wél lang genoeg is om schuwe beestjes te fotograferen.

Hoevéél langer, hangt af van het sensorformaat van je digitale camera. De meest gebruikelijke cropfactoren zijn 1,5x (Nikon, Sony en Pentax), 1,6x (Canon) en 2x (Olympus en Panasonic). Bij een cropfactor van 1,5x wordt je 200 mm telelens dus als het ware een 300 mm. →

Fotografische vragen en antwoorden – 3

Zijn meer megapixels altijd beter?

Niet altijd… Behalve het aantal pixels is ook de grootte van elke individuele pixel van belang. En die hangt weer af van het aantal megapixels in relatie tot het formaat van de sensor. Spiegelreflexen en systeemcamera’s hebben een relatief grote sensor. Die van compactcamera’s is een heel stuk kleiner. Als er op zo’n klein sensoroppervlak een heleboel piepkleine pixeltjes worden gepropt, levert dat allemaal ongewenste neveneffecten op. Vooral bij hoge ISO-waarden (weinig licht dus) loopt de detaillering snel terug en komt het beeld stijf te staan van de ruis.

Bij spiegelreflexen en systeemcamera’s zijn 16 megapixels onderhand heel gewoon. Dankzij de technische ontwikkelingen van de laatste jaren kan dat zonder problemen. Voor een compactcamera zijn 14 of 16 megapixels toch wat te veel gevraagd. En voor alle duidelijkheid: ook voor een flinke vergroting zijn 10 of 12 megapixels meer dan voldoende. Het nettoverschil is minder groot dan je op het eerste gezicht zou denken, zoals we al eens eerder hebben uiteengezet.