Met steeds hogere sensorresoluties en burstrates, om maar te zwijgen van het 4K-videogeweld, worden ook steeds hogere eisen gesteld aan geheugenkaartjes qua (schrijf)snelheid en capaciteit. Zolang je niet per se de allernieuwste, allergrootste en allersnelste kaart wilt hebben, hoef je daarvoor geen extra hypotheek af te sluiten. Alleen… wat doe je met je oude kaartjes…?
In het analoge tijdperk was een filmrolletje dat over datum was altijd handig om de sluiter of het filmtransport te controleren. Anno nu gebruik ik m’n ouwe kaartjes graag voor firmware-updates. Voor die bestanden hoef je geen grote of snelle kaart te hebben – betrouwbaarheid is wél belangrijk, want anders leg je je camera plat! Bijkomend voordeel is dat de oudere en kleinere kaarten zonder kunstgrepen kunnen worden gebruikt om bestanden naar weg te schrijven vanaf een Mac, want Magic Steve zag het natuurlijk weer anders en beter dan de rest van het heelal.
Je kunt ook altijd oude kaartjes gebruiken voor een extra back-up van je belangrijkste foto’s (ook als je een nieuwe camera hebt gekocht die een ander opslagmedium gebruikt). 
De capaciteit houdt misschien niet over, maar ze nemen verhoudingsgewijs weinig plaats in en ze zijn minder crashgevoelig dan een harde schijf (al weet niemand hoe het met de levensduur op de lange termijn zit). Zet een eventueel Lock-schijfje om teneinde de kaart tegen onbedoeld wissen of overschrijven te beveiligen.
Tot slot is er natuurlijk nog een derde gebruiksmogelijkheid voor je oude kaartjes. Een paar extra in je fototas kunnen nooit kwaad!
Lees ook:Tip van de week: trakteer jezelf op een kaartje
Lees ook:Tip van de week: geheugenkaarten
Lees ook:SD-kaartjes: tot twee Tb
Lees ook:Tip van de week: opslag
Lees ook:Tip van de week: niet alles op één kaart