Volgens de kalender is het nog steeds winter, maar de lente is de afgelopen dagen volop losgebarsten, na een winter die geen naam hebben mocht. Fotografen gaan dan ook op hun beurt los op de ontluikende natuur.
In stedelijke gebieden hoef je niet zo bang te zijn dat je de dieren verstoort, mits je ze niet in een hoek drijft of echt te dichtbij komt. Pas wanneer vogels aan het broeden zijn of net jongen hebben gekregen, is het ‘weidelijk’ om een respectvolle afstand te bewaren tot het nest (bij minder schrikachtig uitgevallen soorten als zwanen, ganzen en meeuwen is dat ook in je eigen belang…). Al is ook daar niet altijd een peil op te trekken: zelf heb ik eens meegemaakt dat een hele familie meerkoeten aan de wal klom om bij de fotograaf een boterham los te bedelen in ruil voor het poseren…
Een behoorlijke telelens is hoe dan ook wenselijk, aangezien vogels en de meeste andere wilde dieren niet alleen schuw zijn, maar ook relatief klein. De echte vogelspotter gebruikt tegenwoordig vaak een digiscoop: in wezen een telescoop met een digitale camera eraan vast. Daarmee haal je je onderwerp nóg veel dichterbij, al is de beeldkwaliteit meestal wat minder.
Een paar muskuseenden rust uit aan de wal na de paring in het water.
Daarbij gaat het er behoorlijk ruig aan toe.
Lees ook:Op fotosafari in het voorjaar
Lees ook:Eindelijk zomer!
Lees ook:Tip van de week: natuur in bloei
Lees ook:Lenzenweetjes: de telelens
Lees ook:Niet voeren svp