Een oude kleurtemperatuurmeter met een schaal in graden Kelvin.
Als je diep het witbalansmenu van je camera induikt, kom je vaak ook een instelmogelijkheid in ‘K’ tegen. ‘K’ staat níet voor ‘kleurtemperatuur’, al heeft het daar wel betrekking op, maar voor ‘Kelvin’. Kelvin (oorspronkelijk ‘graden Kelvin’) is een schaal voor de kleurtemperatuur en vernoemd naar de ontdekker. Een beetje verwarrend is dat hoe hoger de kleurtemperatuur is, hoe kouder of blauwer het licht. Zo heeft warm gloeilamplicht een kleurtemperatuur van zo’n 3000 K. Neutraal daglicht of flitslicht zit tussen de 5000 en 6000 K. Maar op een bewolkte dag of juist rond het middaguur onder een stralend blauwe hemel kan de kleurtemperatuur omhoogschieten naar wel 8000 of 10000 K.
Tweemaal dezelfde raw-foto, boven met een kleurtemperatuur van 4000 K in Camera Raw en onder met 9000 K.
Zelf corrigeer je dat ongemerkt, maar je camera kan dat niet. En als er niet wordt gecorrigeerd, ogen je zonnige zomerfoto’s opeens een stuk blauwer. De automatische witbalans van je camera gaat nogal eens in de fout. Als je handmatig de witbalans instelt, ijk je de camera in wezen op de kleurtemperatuur van het licht. Voor gloeilamplicht stel je dus een lage kleurtemperatuur in en bij zo’n strakblauwe lucht of onder een grijs wolkentapijt een hoge.
Je komt de K(elvin)-schaal opnieuw tegen als je in raw-fotografeert. Bij de raw-conversie geldt hetzelfde verhaal als bij het handmatig instellen van de witbalans: je past de instelling aan voor de kleurtemperatuur van het licht waarbij je de foto gemaakt hebt. Daardoor geeft een lagere instelling een koeler, blauwer resultaat, terwijl een hogere instelling een warmer en geler beeld oplevert.
Lees ook:Kleurtemperatuur: zelf instellen!
Lees ook:Kleurtemperatuur: zelf instellen!
Lees ook:Tip van de week: witbalans
Lees ook:Tip van de week: kleuren die kloppen
Lees ook:Grijskaart | witkaart