Categorie: "Fotojournalistiek"

Foto met licht – dat er in het histogram níet is

Bij digitale fotografie begin je met zwart, links in het histogram. Door de sluiter te openen voeg je licht toe. In totaal 255 kleuren, met wit het meest rechts in het histogram. Vooral die rechterzijde in het histogram is van groot belang: als het histogram te snel ‘ophoudt’ dan is de foto eigenlijk onderbelicht. Opnieuw maken: met een langere sluitertijd, een grote lensopening of van beide een beetje.

Ik ken uiteraard het histogram niet van deze foto (EPA, fotograaf onbekend). Maar ik kan het wel voorspellen. Het begint links, met een grote berg. Daarna gaat het al snel helemaal naar beneden, om uiteindelijk rechts nog een miniem stipje te laten zien. Het overhemd van Obama is het witste in beeld: dat vinden we helemaal rechts in het histogram.

De foto zelf is een heerlijk voorbeeld van een uitgekiende compositie. Obama net uit het midden, het beeld uitlopend en daarmee het afscheid versterkend. Maar het is vooral die duisternis die hier zo mooi is vastgelegd.

Dramatische foto’s Koninginnedag: publiceren of niet?

Het AD plaatste op de dag na Koninginnedag de foto van de dader gewoon op de voorpagina: ik schreef er al eerder over. Overal hoor ik om mij heen verschillende meningen over dit besluit van het AD, die op hun site nog meer dramatische beelden laten zien.

In Nederland is het niet toegestaan verdachten herkenbaar af te beelden. En verdacht is een ieder die nog niet veroordeeld is door een onafhankelijke rechter. Op zich is deze scheideing der machten in ons rechtssysteem een groot goed, waar ik voor de volle honderd procent achter blijf staan. →

Foto’s aanslag Koninginnedag

Wat een dag! Een Koninginnedag om nooit te vergeten. Via internet circuleren al kort na de aanslag op de koninklijke familie beelden en filmpjes van het drama. Diverse websites laten beelden zien. Beelden die later weer worden ingetrokken. Omdat ze een verdachte tonen, en dat is niet toegestaan. (Verdachte? De hele wereld kijkt mee…)

Ook via Twitter bereiken mij veel beelden en links naar nog meer beelden. Amateurbeelden en professionele beelden. De Zilveren Camerawinnaar kwam al voorbij, vermoed ik.

Hier geen beelden van de aanslag. Want bloed scoort weliswaar, maar daar gaat het hier niet om. Mijn medeleven gaat uit naar de slachtoffers, nabestaanden, familieleden. Wat een drama’s…

Op de foto drumt een ventje alsof zijn leven ervan afhangt. Op het Kadeplein in Roosendaal.

Voor meer beelden kijk hier

Geloof achter het prikkeldraad…

Gewond...

Ik geef op een dag een fotocursus op locatie, niet ver hier van mijn woonplaats Roosendaal vandaan. Noord-Brabant, dus kloosters genoeg. Hoewel de animo om er in te wonen en in te leven af schijnt te nemen. Hetgeen ik me levendig voor kan stellen, overigens. Maar een bezoek aan een klooster is altijd leuk en interessant.

Deze heer zag ons allemaal met camera’s rondsjouwen en vroeg zich toch even af wat wij aan het doen waren en wat wij fotografeerden. Het mondde uit in een bezoek binnen: dat was dus onverwachts en erg leuk. Maar kort daarvoor waren wij buiten nog even in gesprek. En daar maakte ik deze foto. Van een gewonde vinger, vooral. Met 1/400s en f/1.8, dus lekker weinig scherptediepte. Het prikkeldraad… ach, daar kun je een heel verhaal bij verzinnen toch?

Manipulatie of… ?

Dit wordt een gevaarlijk stukje. Ik begeef me op glad ijs, want ik zit er helemaal naast of er is iets anders aan de hand.

In een Volkskrant Online bijlage verschenen onlangs foto’s van een aantal gerenommeerde zwart-wit fotojournalisten. Met het hert van Jean-Pierre Jans nog immer in het achterhoofd (bij-gePhotoshopped, ontdekt door een oplettende lezer) kijk ik tegenwoordig ‘anders kritisch’ naar elke journalistieke foto in elke krant.

Zo ook naar deze. Het doet er nou even niet toe van wie deze is. Het is maar een uitsnede. Maar kijk nou eens goed naar die staande man. Die lijkt ‘te stralen’. Vooral rondom de broek is het goed te zien. Het lijkt erop dat alles rondom de persoon iets lichter is gemaakt, waardoor de man er sterker uitspringt. Ik kan me werkelijk niet voorstellen dat de foto zo in één keer is gemaakt: hier is nabewerken aan te pas gekomen. Of noemen we dit al manipulatie?

Overigens vind ik het geeneens mooi…

Wat denken jullie: kun je zo een foto maken? En is het erg dat dit gebeurt, als het is wat ik denk?

Plaatsing hoofdonderwerp!

De plaatsing van je onderwerp: het is en blijft een belangrijk onderwerp in de fotografie. Op deze sportfoto zien we Theo Bos uit de Rabobankbus stappen tijdens de Ronde van de Algarve (maart 2009).

Maar kijk eens wat deze – onbekende – fotograaf heeft gedaan? Natuurlijk zien we Theo Bos, die zich van baanrenner aan het ‘omscholen’ is naar wegrenner. Maar wáár zien we hem? Helemaal aan de buitenzijde van de foto, hij valt er haast vanaf. De fotograaf is wellicht gevallen voor het oranje van de bus: Nederland is immers oranje, in het buitenland. Ook het Cycling Team komt er zo mooi op. Geen twijfel over mogelijk waar deze foto over gaat: wielrennen.

Maar het is toch vooral de plaatsing van het hoofdonderwerp dat hier zo’n prominente rol speelt. Heel erg uit het midden. Met gevoel, met beweging, en ook geeft het de verhouding weer tussen zo’n fysiek kleine wielrenner en zo’n grote bus. Prachtplaat!

Prachtige ‘bijlage’ Volkskrant over zwart-wit fotografie

Special Volkskrant over zwart-wit fotografie

Anthony Suau, Rutting, Aarsman, Koning, Van Lohuizen, Dubbelman: indrukwekkend rijtje namen van fotografen die allemaal aan bod komen in een digitale bijlage van de Volkskrant vandaag. Klik hier en neem even de tijd. Interviews, bewegend beeld, allemaal toegepitst op: zwart-wit fotografie.

Ik hoop waarachtig dat dit soort thematische bijlagen vaker zullen verschijnen. Ik wil nog wel een suggestie doen: documentaire fotografie.

Een beeld – met of zonder woorden

Studenten.... of toch niet? © Jörgen Caris

Een gezegde luidt: een beeld zegt meer dan duizend woorden. Dat kan zo zijn, dat is soms ook zo, maar toch kunnen woorden wel degelijk iets belangrijks toevoegen aan een beeld. Ik heb hier een goed voorbeeld gevonden.

Als je naar deze foto kijkt, dan zie je drie mensen: twee vrouwen en een man. Man met bontkraag, vrouw met opgestroopte mouwen. Het is binnen. Studenten wellicht, die iets aan het lezen zijn? Of een lezing? Zit de vrouw voorin iets voor te lezen misschien?

→

Het ongewone boeit

Maak geen kiek van wat je ziet, houd ik mijn cursisten vaak voor. Een foto die weergeeft wat je met het blote oog op dezelfde wijze waarneemt, valt als foto niet op. (Het kan nog steeds een gewldige foto zijn!) Een beeld valt wel op als het afwijk van het gewone. En dat kan veel verschillende oorzaken hebben. Zoals standpunt, lens, licht, kadrering en natuurlijk de inhoud van het beeld.

Dat laatste is duidelijk hier het geval. Een fiets met tamelijk grote bagage achterop. In China geen beeld dat opvalt, maar zou je hier zo rondrijden, dan heb je op zijn minst bekijks. Geen idee hoe ver de bagage nog verder in de hoogte opgestapeld ligt. Maar het ‘past’ nu in elk geval niet helemaal in het beeld. Door zo de foto af te snijden wordt de illusie van ‘groot’ nog versterkt. De telelens zorgt voor een geringe scherptediepte: ook iets dat aangenaam oogt, in dit geval.

De fotograaf (van Reuters) heeft de afmetingen van de foto aangepast: de normale 2:3 verhouding is aangepast. De fiets is bewust uit het midden geplaatst, mag ik aannemen. Leuke foto!

Fotograferen: schilderen met licht…

Fraai licht optimaal benut.

Deze foto viel ineens op, temidden van de ‘harde nieuwsfotografie’. Het lijkt wel een schilderij van een Nederlandse meester uit de 18e eeuw. Een aantal elementen maken deze foto het langer kijken waard.

Allereerst is er de lichtval natuurlijk. Deze is optimaal benut. Verder zijn ritme en herhaling beeldbepalende elementen. En de lijnen, die de portretten vormen.

Mooie foto van Herman Wouters (Trouw, 25 maart jl.)

Het zijn eindexamenkandidaten die yoga en ademhalingsoefeningen doen in de collegebanken, als voorbereiding op hun examen.