Bijna iedereen wil graag een lens die zo scherp mogelijk tekent. Maar ook hoe een lens de onscherpe voor- en achtergrond weergeeft, is van belang. 
In discussies onder glasfijnslijpers duikt vaak de term ‘bokeh’ op. Dat is een exotisch – Japans, om precies te zijn – woord voor onscherpteweergave.
Wat mooi en wat lelijk onscherp is, is natuurlijk mede een kwestie van smaak. Maar over het algemeen wordt een zachte, romige weergave mooier gevonden dan een hoekige. Daarbij speelt de vorm van de diafragmaopening een grote rol. Hoe ronder, hoe beter.
Hele oude lenzen scoren op dat punt vaak beter dan nieuwe. Omdat er toen nog niet zoiets bestond als een automatisch diafragma (dat zich pas tot de ingestelde waarde sluit zodra je de ontspanknop indrukt), kon het diafragma bestaan uit tot wel dertig lamellen. Moderne lenzen mét automatisch diafragma hebben er hooguit acht of negen. Waardoor de opening veel hoekiger van vorm is. Dat zie je vooral bij lichtpunten of -vlekken in beeld. Bij zogenaamde spiegellenzen krijg je zelfs een soort ringetjes. →
Allereerst een 40-150 mm met een lichtsterkte van F 4 in de kortste en F 5,6 in de langste stand. Voor wie dat niet genoeg vindt, komt er tegen de jaarwisseling ook een 75-300 mm met een lichtsterkte van F 4,8 tot F 6,7 uit. Daarbij moet je bedenken dat je deze brandpuntsafstanden moet verdubbelen voor een eerlijke vergelijking met een kleinbeeldcamera. Omgerekend komt die 300 mm dus neer op een traditionele teletoeter van maar liefst 600 mm. Maar dan in ‘zakformaat’ met een gewicht van slechts 430 gram.
die aan de wieg stond van het 
Foto’s met een groothoeklens vertonen vaak een extreem perspectief. Als je de camera omhoog richt, lijken hoge gebouwen om te vallen, terwijl close-upportretten worden ontsierd door een verhoudingsgewijs gigantische neus. Veel foto’s met een telelens hebben juist een vlak perspectief. Daardoor kun je bijvoorbeeld veilig muzikanten op een hoog podium vanaf de grond fotograferen, zonder dat op de foto veel van dit lage standpunt valt te zien. 
De lichtsterkte bedraagt F 4 in de 70 mm- en F 5,6 in de 300 mm-stand. Eind oktober moet de lens verkrijgbaar zijn voor een bedrag van een kleine 1500 euro.
veel kitzooms ook aardig dichtbij komen, maar de beeldkwaliteit is dan verre van optimaal en ware grootte (1:1) zit er niet in. Dit laatste betekent dat het onderwerp net zo groot wordt weergegeven op het sensorbeeld als het in werkelijkheid is. Zelfs het kleinste vlindertje wordt zo een schermvullend monster.
een grootste diafragmaopening van F 2,8 over het hele bereik, terwijl de minimale instelafstand 28 centimeter bedraagt. Een speciale ingebouwde scherpstelmotor moet garant staan voor een snelle en feilloze automatische scherpstelling.
korte afstand – een heel natuurlijk aandoend perspectief, en dat is alvast pluspunt nummer één.