Gebruikt glas
Met tweedehands lenzen loop je minder risico’s dan met tweedehands camera’s. De technische ontwikkeling gaat lang niet zo snel, en objectieven zijn minder vatbaar voor defecten en slijtage. 
Daardoor kan een lens van tien jaar oud net zo goed presteren als een gloednieuwe, al zul je het misschien zonder ingebouwde beeldstabilisatie en dergelijke nieuwigheden moeten doen. Een beetje speurwerk kan je veel geld besparen!
Alleen met echt antiek spul is het uitkijken. Lenzen waarbij het diafragma alleen kan worden ingesteld met een ring, dus zonder elektronische contacten, zijn meestal onbruikbaar op moderne camera’s. Oude Canon-lenzen van vóór het autofocustijdperk passen niet eens fysiek op een nieuwe EOS. Bij Nikon-lenzen zonder ingebouwde autofocusmotor zul je met een goedkopere Nikon-body met de hand moeten scherpstellen, aangezien het bekende ‘schroevendraaiertje’ ontbreekt.
Kijk vóór aankoop altijd goed of de lens niet beschadigd is. Dat geldt zowel voor het glas (krassen, vlekken op de coating) als voor de buitenkant en de bajonetvatting. Vooral deuken en stroef lopende scherpstel- of zoomringen zijn een reden tot zorg, aangezien zoiets erop kan wijzen dat de lens is gevallen. Met een paar praktijkopnamen kun je nagaan of de boel optisch in orde is. Controleer ook of het diafragma zich tot de ingestelde waarde sluit bij een druk op de ontspanknop of de scherptedieptecontrole. Als de lamellen ‘kleven’, is reparatie een dure grap.
Lees ook:Fotograferen voor een bescheiden budget – 3
Lees ook:Tip van de week: met of zonder filter
Lees ook:Tip van de week: wind en regen
Lees ook:Oude wijn in nieuwe zakken?
Lees ook:Scherptediepe: belangrijk instrument